کد مطلب:149855 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:168

حامل سر مطهر حسین و ستایش آن حضرت
بشربن مالك، سر مطهر امام حسین، علیه السلام، را آورد و برابر ابن زیاد نهاد و گفت:



املاء ركابی فضة و ذهبا

انی قتلت الملك المحجبا



و من یصلی القبلتین فی الصبا

قتلت خیرالناس اما و ابا



و خیرهم اذینسبون النسبا

؛ از زمین تا ركاب من را از سیم و زر پر كن، منم كه كشتم آن پیشوا و زعیمی را كه در زیر حجاب عصمت خدایی مستور و از لغزشها مصون بود. آن كس كه در كودكی به هر دو قبله، نماز خواند، من كسی را كشتم كه بهترین مردم از جهت مادر و پدر بود. و برترین مردم به هنگامی كه نسبها را به میان بیاورند.



عبیدالله به خشم آمد و گفت: تو كه می دانستی چنین است چرا او را كشتی؟ به خدا چیزی از من به تو نرسد و تو را به او برسانم، پس او را به قتل رسانید. [1] .

باری، این قاتل سنگدل، امام حسین را بدین گونه معرفی می كند: او


سید محجب بود و در بعضی از نسخ ملك محجب، یعنی؛ بزرگ و پادشاهی كه در زیر حجاب حفاظت و صیانت از لغزشها قرار داشت.

او كسی بود كه در كودكی به دو قبله نماز خواند.

و این جمله، اشاره به تغییر قبله دارد، زیرا اولا مسلمانان رو به بیت المقدس نماز خواندند و سپس به امر خدا، رو به بیت الله الحرام نماز می خواندند - امام حسین در خردسالی رو به - بیت المقدس و كعبه - نماز خوانده است.

- او بهترین مردم از نظر مادر و پدر بود. آری، مادر او حضرت صدیقه طاهره، سلام الله علیها، و پدرش حضرت امیرالمؤمنین علی، علیه السلام، بود.

- بهترین و برترین تمام مردم در مقام ذكر نسب بود و هیچ كس مانند او چنین رشته ی نسب درخشانی نداشت كه جدش پیامبر، مادرش حضرت زهرا، پدرش علی مرتضی، برادرش حضرت مجتبی، عمویش جعفر طیار و مادر بزرگش خدیجه و فاطمه بنت اسد بود.


[1] اربلي، علي بن عيسي؛ كشف الغمة، ج 2، ص 51؛ ابن شهر آشوب مازندراني، محمد؛ مناقب آل ابي طالب، ج 4، ص 113؛ قمي، حاج شيخ عباس؛ نفس الهموم، ص 431، با مختصر اختلاف، ضمنا در كشف الغمه گويد: گوينده ي اشعار، بشربن مالك بود. مناقب مي گويد: سنان بود. مرحوم مقرم، در مقتل خود مي گويد: او شمر بوده است زيرا مستفاد از زيارت جامعه اين است كه قاتل، شمر بوده است.